Ostatni płomień wiru cz.54

Siema ludziska!! Mam nadzieję , że notka wam się spodoba... Według mnie skopałam sprawę , ale to do was należy głos... tak więc odpowiem na komentarze i zapraszam do notki...
Jagoda Lee- no ciekawe.... zachowaj je lepiej dla siebie i sprawdź czy się zgadzają z tym co napisałam... specjalnie dla ciebie gif z nim... dziękuje..
Minnou Josei- no co ty?! oczywiście, że nie!... no wiesz co?! chciałam aby była to niespodzianka... na pewno wypadniesz super.. ale masz szczęście, też chcę aby mnie się bały... zapraszam zamian do notki i chce otrzymać opowieść jak było na Musicalu...
Kushina Uzumaki- może tak , a może nie... dzięki.

- Ciocia Kushina!- powiedział słodkim głosikiem. Odwzajemniłam uścisk.
- Witaj Itaś. Strasznie szybko rośniesz. Czym oni cię karmią?- zapytałam z rozbawieniem.
- Na piewno ne ramenem cioci.
- To wiesz co? Zrobię ci teraz przepyszne ramen. Co ty na to?
- Tiak! Tiak!- powiedział uradowany i puścił mnie. Poszłam do kuchni. Mikoto się śmiała.
- Tobie też przyda się porządne śniadanie. Musisz dbać o rodzeństwo Itasia.
- No dobra. Może ci pomóc?- zapytała się mnie.
- Jasne. Podaj mi tylko składniki i pilnuj aby nikt nie wszedł do kuchni.
- Spoko. Nie odważą się denerwować i sprzeciwić kobiecie w ciąży.- zaśmiałam się. Mikoto naszykowała mi wszystkie składniki. Zaczęłam robić potrawę. Była gotowa po trzydziestu minutach. Fugaku zdążył się obudzić. Nalałam wszystkim potrawę. Itachi pochłoną ją w mgnieniu oka. Tak samo jak Mikoto. Zaśmiałam się. Fugaku mi zawtórował. Potem razem z Mikoto posprzątałyśmy i poszłyśmy do szpitala. Miała iść na badania. Zaproponowałam, że z nią pójdę. Byłyśmy w szpitalu. Mikoto przyjęła Shizune. Nagle znowu naszły mnie mdłości. Nagle przypomniał mi się sen. Śniłam o małym chłopczyku. Był bardzo podobny do Minato. Weszłam do ginekologa.
- O Kushina-sama. W czym mogę pomóc?
- Czy mogłabyś mnie teraz zbadać? Mam mdłości i dziwne sny.
- Oczywiście. Proszę się położyć i zdjąć sukienkę.- powiedziała lekarka. Wykonałam jej polecenia. Dotknęła mojego brzucha. Porobiła kilka badań i powiedziała żebym przyszła za jakieś dwie godziny do niej.
- Dobrze. To do zobaczenia.- rzuciłam na odchody. Mikoto czekała na mnie. Podeszłam do niej z uśmiechem.
- Gdzie byłaś?
- Musiałam coś załatwić. To gdzie chcesz iść? Mam dla ciebie dwie godziny.
- Ok. Może do parku?
- Spoko. To chodźmy. Może Minuki da się wyciągnąć.- powiedziałam i zaniosłyśmy się śmiechem. Wyszłyśmy ze szpitala. Gdy mijałyśmy  dzielnicę klany Hyuga ujrzałyśmy przyjaciółkę jak szła z żoną Hizashiego. Pomachałyśmy do nich i ruszyłyśmy dalej. Dotarłyśmy do parku. Usiadłyśmy pod naszym drzewem. Rozmawiałyśmy, wspominałyśmy i dobrze się bawiłyśmy. Po godzinie, poszłam odprowadzić Mikoto i skierowałam się do szpitala. Byłam punktualnie przed gabinetem doktorki. Zapukałam.
- Proszę!- krzyknęła kobieta. Otworzyłam drzwi i weszłam do pomieszczenia. Zamknęłam za sobą drzwi i ukłoniłam się lekko.
- Witam.
- Dzień dobry Kushina-sama. Mam już wyniki. Proszę usiąść.- poleciła. Wykonałam polecenie.
- I co?- zapytałam przestraszona. Kobieta uśmiechnęła się do mnie.
- Moje gratulacje jest pani w ciąży.-  osłupiałam. Nie mogłam nic z siebie wydusić.
- Czy to… żart?- wydukałam oszołomiona. Uśmiech kobiety poszerzył się.
- To nie jest żart. To prawda.
- W którym jestem miesiącu?
- Jest pani w trzecim tygodniu. Dziecko ma się dobrze. Bym chciała aby przychodziła do mnie pani co miesiąc na badania.
- Oczywiście.- powiedziałam z uśmiechem. Będę mamą! Minato się ucieszy. Podniosłam się z łóżka, podeszłam do doktorki i rzuciłam się na nią z uśmiechem. Zaśmiała się i odwzajemniła uścisk.
- Proszę na siebie uważać. Ma pani zakaz na jakiekolwiek misję i przemęczanie się.
- Ale mogę uczyć swoich uczniów dattebane?!- zapytałam przestraszona.
- No możesz, ale nie możesz się przemęczać aby dziecku nic się nie stało. Zrozumiano?
- Hai. Dziękuje. Będę uważać.- powiedziałam puszczając ją.- Do widzenia!- krzyknęłam na odchody. Pobiegłam w stronę domu. Oczywiście uważałam na siebie i dziecko. Minęłam Tsunade. Zatrzymałam się i przytuliłam się do niej po czym szybko pognałam do domu. Weszłam do niego jak burza. Minato wyszedł z kuchni w momencie kiedy zdjęłam buty.
- Co się stało?- zapytał z uśmiechem. Miałam na twarzy lekki rumieniec.
- Będę mamą!! Będę mamą!- krzyknęłam uradowana. Trzymał w ręce miskę. Dobrze , że nauczyłam go gotować. Zarumienił się lekko.
- Czyli.. to oznacza… że będę… tatą…- wyjąkał.
- Będziemy rodzicami dattebane!- powiedziałam z uśmiechem i rzuciłam mu się na szyję. Zaskoczyłam go, ale złapał mnie w pasie i przyciągnął do siebie. Odłożył miskę na szafkę i zakręcił mną w powietrzu. Zaśmiałam się i pocałowałam go namiętnie w usta. Odwzajemnił pocałunek zanosząc mnie do salonu. Nie przerywaliśmy pocałunku. Potknął się o książkę i upadliśmy na podłogę. Zamortyzował upadek. Oderwał się ode mnie.
- Od kiedy to wiesz?- zapytał szczęśliwym głosem.
- Przed chwilą się dowiedziałam. Rano miałam mdłości, więc jak byłam z Mikoto w szpitalu zrobiłam badania i po dwóch godzinach dowiedziałam się, że będziemy rodzicami! To cudowne Minato!
- W, którym jesteś miesiącu?
- W trzecim tygodniu. To niesamowite! Będziemy mieli dziecko!
- Tak. Będziemy najlepszymi rodzicami na świecie!
- Oczywiście dattebane!
- Wiesz, że będziesz miała zakaz na misję?
- Wiem, ale pani doktor powiedziała , że mogę trenować maluchy. Mam się tylko nie przemęczać.
- Nie mogę uwierzyć…- wyszeptał i pocałował mnie w ostrożnie w usta. Zaśmiałam się, po czym wbiłam się łapczywie w jego wargi. To będą ciekawe dziewięć miesięcy dattebane. Gdy brakło nam tchu. Minato usadził mnie, ostrożnie na kanapie, a sam poszedł dokończyć obiad. Położyłam się na kanapie, zamknęłam oczy i przeniosłam się do lisa.
* Siedział i wyczekiwał mnie. Podeszłam do niego i posłałam mu uśmiech.
- Moje gratulację Kushina.
- Dziękuje Kyubi.
- Musisz wiedzieć, że podczas ciąży twoja pieczęć jest słabsza.
- Wiem o tym.
- Od kogo?- zapytał zaciekawiony.
- A to nie twój interes. Nie jesteś kobietą.- powiedziałam pokazując mu język. Zaśmiał się.
- Ach. Mam nadzieję, że nic tobie się nie stanie. Nie chce mieć nowego jinchuriki, a do ciebie się przyzwyczaiłem.
- Ja do ciebie też futrzaku.
- Dobra… ja idę spać.- powiedział i odwrócił się do mnie plecami. Zaśmiałam się, pogłaskałam go po jednym ogonie i powróciłam do rzeczywistości.* Minato nachylał się nade mną z uśmiechem.
- Obiad na stolę kochanie.- puścił do mnie oczko. Zaśmiałam się.
- Oby był jadalny. Nie chcę narazić dziecka na śmierć przez jedzenie.
- Ej no! Nauczyłem się przecież gotować jadalne rzeczy!- powiedział oburzony. Zaśmiałam się.- Ach tak?! Dobrze. Oto kara.- powiedział z chytrym uśmiechem. W mrugnięciu oka znalazł się na mnie. Usztywnił mi ręce, uniósł je nad moją głową. Zaczął robić mi malinki, a potem łaskotał. Śmiałam się i błagałam aby przestał. Ale mnie nie słucham. Nagle przybliżył twarz do mojej szyi w celu zrobienia na niej malinki. Schowałam głowę i pocałowałam go w usta. Odwzajemnił pocałunek przytulając się do mnie całym ciałem. Drżałam z pożądania. Przyciągnęłam go bliżej siebie. Znaleźliśmy się w naszej sypialni na łóżku. Jego ręce powędrowały pod moją sukienkę dotykając uda. Przeszedł mnie dreszcz pożądania. Ściągnęłam z niego koszulę , a on ze mnie sukienkę. Gdy pozbyliśmy się ubrań znów wróciliśmy do pocałunków i coraz bardziej odważniejszych pieszczot…. Leżeliśmy wtuleni w siebie. Głaskał mnie po włosach. Zamruczałam niczym kotka. Zaśmiał się i pocałował mnie we włosy. Bardziej się w niego wtuliłam i zasnęłam szczęśliwa , że jest przy mnie i że noszę jego dziecko w sobie…